Wag mong sabihin sa akin na isinuko mo na ang pangarap mo
Yutaka先生M, na nangangarap na makapag debut bilang singer.
Noong 25 anyos ako, nagpunta ako sa paaralan para mag-aral para maging Japanese language teacher.
Nag aaral ako sa mga klase sa araw at may karaoke job sa Ueno mula gabi hanggang umaga.
Doon ko nakilala si M kun, na kasama ko sa trabaho.
Pangarap kong tumigil sa trabaho ko sa pagbebenta dalawang taon matapos akong makatapos sa unibersidad at magtrabaho bilang Japanese teacher sa ibang bansa.
Si M ay nasa ikaapat na taon ng unibersidad noon at naglalayong mag debut bilang singer habang bumubuo ng banda at nagpe perform ng live.
25 ako nung time na yun at 22 na siya.
Pareho kaming bata at madalas kaming uminom hanggang tanghali sa isang pub na bukas 24 oras sa isang araw pagkatapos ng aming mga trabaho sa umaga.
Napakabait niyang tao at pinakinggan niyang mabuti ang mga pangarap ko.
Nakapasa siya sa isang audition para sa isang European record company, ngunit tumanggi siyang mag debut sa kanila dahil inisip niya kung makakaya niya ito sa kanyang kasalukuyang kakayahan.
Naaalala ko pa na masigla ang kanyang mga live performances kaya naengganyo ako mismo.
Bata pa lang ako may pangarap na ako sa sarili ko at maraming peo
'Hindi mo ito magagawa', 'Kailangan mong itigil ang pamumuhay ng ganyan'.
Pero iba siya.
Maaaring dahil malaki ang pangarap namin para sa isa't isa.
Ang kaibahan lang niya sa akin ay sikat na sikat siya.
Nahihirapan siyang magpasya kung alin ang mas mahalaga: ang pagbebenta ng kanyang sarili bilang isang mang aawit o ang kanyang kasintahan, na siya ay nakikipag date na may intensyon na pakasalan ito.
Pareho kaming walang pera, kaya bumili kami ng isang bote ng murang alak mula sa isang convenience store sa gabi at umupo sa isang bench sa bus stop, nakikinig sa kanila na nag uusap tungkol dito, na isang alaala ngayon.
Nagtrabaho kami part-time, naglaro, umibig at nag-aral habang natutulog.
May time na ganyan para sa akin. 'Huwag mong sabihin sa akin na isinuko mo na ang iyong mga pangarap.'
Pagkaraan ng ilang taon, kinontak niya ako at sinabing, 'Kumusta ka, Noda-san? Ako ay nagtatrabaho sa isang nursing home ngayon'.
Nagulat ako nang makita ko siyang nagpapahinga sa musika at gumawa ng kakaiba, pero ngayon inaabangan ko na kung ano ang mga pangarap niya at hindi na siya makapaghintay na makilala siya.
Karamihan sa mga social networking followers ko ay galing sa Asia, kabilang na ang Pilipinas at Indonesia.
Madalas akong makatanggap ng mga mensahe mula sa mga tao na nagsasabi sa akin, 'Sir, mangyaring magpahiram sa akin ng pera'.
Naiintindihan ko na mahirap ang buhay ng mga tao sa Pilipinas. So ano ba ang ginagawa mo dito Gusto ko po sana magtanong.
Para mapabuti ang buhay mo, ang masasabi ko lang: 'Mag-aral ng Hapon at magtrabaho sa Japan!'
Bata ka pa rin. Bakit hindi ka mag aral ng Japanese kung may oras ka pang matulog
Minsan ka lang mabubuhay, kahit ipagkait ng mga tao sa paligid mo.
Hindi ba't buhay na walang ginagawa na naaalala mo kapag namatay ka?
Japanese Video course for working in Japan
